19 رمضان ضربت خوردن حضرت علی ع

سال 40 هجری قمری: ضربت خوردن حضرت علی ع در مسجد کوفه
عبدالرحمن بن ملجم مرادی، از گروه خوارج و از آن سه نفری بود که در مکه معظمه با هم پیمان بسته و هم سوگند شدند، که سه شخصیت موثر در جامعه اسلامی، یعنی امام علی ابن ابی طالب ع، معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را در یک شب واحد ترور کرده و آن ها را به قتل برسانند.  
هرکدام به سوی شهرهای محل ماموریت خویش رهسپار شدند و عبدالرحمن بن ملجم مرادی به سوی کوفه رفت و در بیستم شعبان سال 40 هجری وارد این شهر شد.
وی به همراهی شعیب بن بجره اشجعی، که از همفکران وی بود و هر دوی آن ها از سوی :قطام بنت علقمه" تحریک و تحریث شده بودند،در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال 40 هجری قمری در مسجد اعظم کوفه کمین کرده و منتظر وروئد امیر مومنان علی ابن ابی طالب ع شدند. هم چنین قطام، شخصی به نام "وردان بن مجالد" را که از افراد طایفه اش بود، به یاری آن دو فرستاد.
روایت شده که در هنگام ضربت زدن عبدالرحمن بن ملج بر سر مطهر حضرت علی ع زمین به لرزه درآمد و دریاها مواج و آسمان ها متزلزل شدند و درهای مسجد به هم خوردند و خروش از آسمان ها بلند شد و باد سیاهی وزید، به طوری که جهان تیره و تاریک ساخت.
اشعث بن قیس کندی که از ناراضیان سپاه امام علی ع و از دو چهرگان و منافقان واقعی آن دوران بود، آنان را راهنمایی،پشتیبانی و تقویت روحی می نمود.
حضرت علی ع در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان،مهمان دخترش ام کلثوم س بود و در آن شب حالت عجیبی داشت و دخترش را به شگفتی درآورد.
رویت شده که آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیار از اتاق بیرون می رفت و به آسمان نظر می کرد و می فرمود: به خدا سوگند،دروغ نمی گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی که به من وعده شهادت دادند.
به هر روی، آن حضرت به هنگام نماز صبح وارد مسجد اعظم کوفه شد و خفته گان را برای ادای نماز بیدار کرد. از جمله ، خود عبدالرحمن بن ملجم مرادی که به رو خوابیده بود بیدار و خواندن نماز را به وی گوش زد کرد.
هنگامی که آن حضرت وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر بران به وی هجوم آورد،ولیکن شمشیرش به طاق محراب اصابت کرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم مرادی فریادی برداشت: لله الحکم یا علی،لا لک و لا لاصاحبک"  و شمشیر خود را بر فرق نازنین حضرت علی ع فرود آورد و سر مبارکش را تا به محل سجده کاهش شکافت.
حضرت علی ع در محراب مسجد، افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم الله و بالله و علی مله رسول الله، فزت و رب الکعبه: سوگند به خدای کعبه، رستگار شدم.
نمازگاران مسجد کوفه، برخی در پی شبیب و ابن ملجم رفته تا آن ها را بیابند و برخی در اطراف حضرت علی ع گرد آمده و به سر و صورت خود می زدند و برای آن حضرت گریه می نمودند.
حضرت علی ع در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود،فرمود: هذا ما وعدنا الله و رسوله: این همان وعده ای است که خداوند متعال و رسول گرامی است که به من داده اند.
حضرت علی ع که توان ادامه نماز جماعت را نداشت، به فرزندش امام حسن مجتبی ع فرمود که نماز جماعت را ادامه دهد و خود ان حضرت، نمازش را نشسته تمام کرد.

منبع: سایت بیتوته